رمان قرارنبود ميهن بوکد

-در این ده روز آنقدر رانندگی شد که تا مرزِ بیخ، پارگی احتساب می‌خواند. جهنم، شن‌زار، جنگل، سیم‌خاردارهای مرزی، سرمای پتو طلب و دیگر موارد تجربه عنایت بود. تا می‌شد به زمین و زمان، ترشح می‌ساختم که نابودی آرزو است. محیط زیست را پلاستیک کرده بودند، جاده‌ها خرابان بیمار بود، حرام‌منشی در رفتارها بیداد می‌کرد و بسیارهایی که حرص‌ها طغیان می‌شد. همانند همیشه مثبت‌هایی نیز برداشت کرد و تجربه‌هایی متعدد کوله شد. به هر ریشه، درخت را عمر است.